Szanowni Państwo
Zapraszam na obrady Komisji Nauki, Oświaty, Kultury i Sportu w dniu 10.05.2022 r. o godz. 12:00 w budynku Biblioteki Miejskiej w Sandomierzu.
Tematem obrad będzie:
- Zapoznanie się z zmodernizowanym obiektem Miejskiej Biblioteki Publicznej.
- Rozmowa na temat sytuacji dzieci z Ukrainy na terenie miasta Sandomierza w placówkach oświatowych.
- Zapoznanie się z stanem budynku oddziału przedszkola samorządowego nr 1 przy ulicy Parkowej oraz planami remontów przedszkola przy ulicy Okrzei.
- Propozycja wniosku Komisji Nauki, Oświaty, Kultury i Sportu w sprawie nadania pośmiertnie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Sandomierz dla śp. Marka Sochackiego w dziesiątą rocznicę śmierci.
Jest to postać bardzo dobrze znana większości mieszkańców Sandomierza, która stworzyła i na zawsze pozostawiła dla Sandomierzan jedną z najpiękniejszych piosenek o Sandomierzu: Walczyk sandomierski (śpiewany co roku na przeróżnych wydarzeniach kulturalnych i uważany przez wielu za najważniejszą piosenkę naszego miasta).
https://www.youtube.com/watch?v=SxsV0ohFDEQ
https://www.youtube.com/watch?v=6OTPYuWZtEs
https://www.youtube.com/watch?v=n_XuFZgQeWQ
Uzasadnienie:
Bogactwo kulturowe miasta tworzą ludzie. Wytwarzają niewidzialną tkankę, która wypełnia treścią przestrzeń miejsca… Czerpią z niej kolejne pokolenia. Niebywały wkład w budowę intelektualnej i artystycznej struktury Sandomierza miał Marek Sochacki, wielki artysta, wspaniały człowiek, pedagog, który odszedł 29 sierpnia 2012 r.
Wraz ze swoją osobą przywiózł do naszego miasta wizję, którą skutecznie i ku radości wielu ludzi nieustannie rozwijał. Wypełniał życie kulturalne Sandomierza pieśnią, słowem i muzyką. Sztuka - muzyka i poezja były Jego środowiskiem naturalnym, związanym z Jego pasją i wykształceniem. Był polonistą, muzykiem, bardem, poetą. Ale też wychowawcą i nauczycielem dzieci i młodzieży. Dziś powiedziałoby się, że mentorem dla wielu zdolnych i mniej zdolnych uczniów i uczennic. I to dzięki niemu, dzięki zajęciom, które prowadził, niejednokrotnie odnajdywali oni w życiu sens.
Marek Sochacki, odkąd pojawił się w Sandomierzu, tworzył artystyczny klimat miasta. Był to naturalny odruch, nieusankcjonowany, niejednokrotnie niesformalizowany a wynikający z potrzeby jego duszy i serca. Każda rzecz, którą czynił powodowała, że świat wokół niego zmieniał się na lepszy. Ludzie częściej się śmiali, dzieci czytały książki o których pięknie opowiadał, nastolatkowie pisali wiersze i współtworzyli teatr… Udowodnił, że można uczyć się bez dzwonka i cieszyć się tym, że zdobywa się nowe umiejętności. Dzięki Markowi Sochackiemu dzieciństwo i młodość w Sandomierzu były bogatsze. Nie szczędził własnego czasu, przebywał z dziećmi, rozmawiał i pokazywał jak niezbędną wartością jest otaczanie się sztuką.
Sandomierski Ośrodek Kultury, Klub Środowisk Twórczych, Osiedlowy Klub Kultury a potem Sandomierskie Studio Piosenki to miejsca w których tworzył przestrzeń sprzyjającą twórczości. Zaprzyjaźniał ze sobą ludzi, powstawały zespoły muzyczne, kabarety i formacje artystyczne. Marek pisał teksty piosenek inni pisali muzykę. Wyłaniała się przestrzeń, w której miasto tętniło twórczym życiem. Działo się to w niewymuszonym trybie. Zupełnie naturalnie, gdziekolwiek Marek Sochacki poszedł tam natychmiast pojawiała się potrzeba tworzenia.
Jego wielkim artystycznym i dydaktycznym dziełem było Sandomierskie Studio Piosenki działające przy Klubie Osiedlowym Oaza. Młodzi wykonawcy, pod opieką Marka Sochackiego brali udział w wielu konkursach i festiwalach na arenie wojewódzkiej i ogólnopolskiej, uczestniczyli w nagraniach programów radiowych oraz telewizyjnych.
Założył też grupę teatralną Gaduła, dla której Marek pisał scenariusze spektakli. Sam reżyserował przedstawienia. Był nauczycielem i twórcą jednocześnie. Robił to co mówił. Nie musiał nikogo do niczego namawiać ani zmuszać, dzieci garnęły się do niego a ona dawał im dobry przykład.
Był współautorem programu „szkoła bez dzwonka”, który realizowany w klubie Oaza stał się artystycznym inkubatorem skupiającym wokół siebie ponad 1100 uczniów ze szkół sandomierskich. Przygotowywano programy artystyczne, autorskie widowiska oraz musicale, w których autorem tekstów był Marek Sochacki.
Sukcesy uczniów, którzy rozwijali się pod jego nadzorem sprawiły, że dzieci stały się małymi ambasadorami Sandomierza poza granicami miasta. Wyjeżdżano na konkursy, przeglądy, festiwale, gdzie mali Sandomierzanie reprezentowali swoje miasto.
Marek Sochacki wniósł również duży wkład w rozwój Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki „Wygraj Sukces”, pisząc ponad 100 tekstów piosenek dla dzieci i młodzieży, które znalazły się na dwunastu edycjach płyt „Wygraj Sukces”. Dodatkowo jest on autorem piosenek do podręczników szkolnych.
Sam w swojej artystycznej drodze uczestniczył w wielu festiwalach poezji śpiewanej. Z czasem stal się ich honorowym uczestnikiem.
Sandomierz kochał, w Sandomierzu tworzył i pracował. Potrafił rozpoznać niepowtarzalny czar miasta, które wybrał dla siebie. O swoim uczuciu do Sandomierza mówił głośno w swoich piosenkach.
Kto to miasto wyczarował – pytał w jednej z nich i - Z jakiej baśni je zabrano?
I dalej w tym samym utworze snuł opowieść:
Mrok się snuje od katedry
Lampy już pozapalano
W ciszy rynku nasze kroki
Wywołują dawne echa
Cień Skopenki pod Ratuszem
Duch Krępianki błądzi w lochach
To Sandomierz w sen zapada
Kamienice mrużą oczy
Tylko gwiazdy i latarnie
I na dachach czarne koty
Patrzą na nas, gdy idziemy
Od Ciżemki ciut zawiani
W tempie walca na 3/4
W stronę Opatowskiej Bramy
Przez Sandomierz
Marek Sochacki, wśród przyjaciół „Gruby” (to określenie znajduje się również na Jego nagrobku na Cmentarzu Katedralnym w Sandomierzu; zarówno wykup miejsca jak i pomnik powstały dzięki zbiórce pieniężnej wśród przyjaciół, uczniów i bliskich) był wielkim indywidualistą, zawsze chadzał swoimi drogami, a temu kto chciał, te drogi pokazywał; był smakoszem życia, nigdy go nie unikał, kochał je w każdym przejawie; zamykał w słowa, słowa w wersach a wersy w piosenkach. Kiedy pisał dla dzieci to powstawały piosenki w różowych okularach, gdy pisał dla dziewczyn, kobiet powstawały czułe, nostalgiczne ballady, gdy zaś pisał dla mężczyzn to powoływał do życia twarde protest-songi. Swoimi piosenkami uczył nas tego świata, uczył wrażliwości, uczył zrozumienia dla innych ludzi, zaś powiedzeniem „medycyna notuje takie przypadki” był w stanie wybaczać i dawać przykład zrozumienia dla najdziwniejszych zdarzeń. Niektórzy mówili, że jest „szorstki” w kontaktach z ludźmi – my tej szorstkości nigdy nie czuliśmy! Dla nas był Markiem, Grubym, Panem Markiem z sercem na dłoni. Bardzo nam Go brakuje, zwłaszcza tym, których „osierocił”, a jest nas kilka pokoleń. Zostały jednak Jego piosenki, a w nich zamknięty świat, do którego zawsze możemy wracać, szczególnie wtedy, gdy życie zaboli… zbyt mocno.
Wnioskujemy o nadanie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Sandomierza Markowi Sochackiemu ze względu na niepowtarzalną magię jego twórczości, ale też ze względu na to, że wyposażył młodych, teraz już dorosłych mieszkańców Sandomierza we wrażliwość na sztukę, muzykę i literaturę. Nadal nam Go brakuje. Niech więc wszyscy się dowiedzą, że był
i szczycił się tym, że stał się Sandomierzaninem z wyboru.
Opis twórczości Pana Marka:
https://mareksochacki.pl/
Życiorys Pana Marka Sochackiego:
Marek Sochacki urodził się 29 lutego 1956 roku w Krakowie, w rodzinie, w której muzyka odgrywała istotną rolę – rodzice Marka Sochackiego brali czynny udział w życiu zespołu pieśni i tańca. W 1964 roku rozpoczął naukę w szkole muzycznej I stopnia w Krakowie, którą ukończył w roku 1971 w klasie akordeonu. Był bardzo kreatywnym dzieckiem – już w tym okresie rozpoczął pisanie tekstów, w tym okresie nauczył się też grać na gitarze. W 1975 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Podczas studiów humanistycznych Marek Sochacki miał okazję zdobywać doświadczenie w różnych miejscach pracy – pracował m.in. w szpitalu psychiatrycznym czy w hotelu robotniczym na kółkach (Polskie Koleje Państwowe PKP). W wymienionym wyżej szpitalu, pracował jako terapeuta zajęciowy, uczył śpiewania piosenek. Jak wspomina żona, Marek Sochacki od zawsze doceniał w ludziach różnorodność i odmienność. Uważał, że muzyka może być kluczem do nawiązania kontaktu z osobami cierpiącymi na schorzenia psychiczne. Pracę w szpitalu psychiatrycznym podjął z zamiłowania.
Marek Sochacki przybył do Sandomierza w latach 80. Ogarnięty pasją zbudowania w Sandomierzu miejscowej „Piwnicy pod Baranami”, Sochacki rozpoczyna działalność jako animator życia muzycznego, podejmuje rolę kierownika Klubu Środowisk Twórczych. Praca Sandomierskiego Ośrodka Kultury sprzyjała formowaniu się coraz to nowych grup muzycznych, dla których zaczął pisać teksty. W tym okresie zawiązała się jego znajomość z grającym na gitarze w jednym z zespołów Jerzym Dziedziczakiem, który kilka lat później napisał muzykę do ich pierwszego wspólnego utworu pt. „Prośba o nieobojętność”. Z czasem zaczęły powstawać coraz to nowe piosenki, z którymi zarówno ich wykonawczynie, późniejsze wokalistki Studia Piosenki oraz ich twórcy, zaczęli odnosić duże sukcesy na arenie ogólnopolskiej.
Lata 1990-2006 to okres działalności Marka Sochackiego w Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży w Sandomierzu oraz praca w klubie OAZA – pierwszym w Polsce prywatnym Domu Kultury. W 1990 roku z inicjatywy Marka Sochackiego powołano Studio Piosenki, które działało właśnie w OAZIE. Został powołany zespół :Fałszerze: oraz kabaret „Słoiki”. W późniejszym czasie powstała również grupa teatralna „Gaduła”, w której autorem piosenek, dialogów do spektakli był również Marek Sochacki. Wokaliści Studia Piosenki brali udział w wielu konkursach i festiwalach na arenie wojewódzkiej i ogólnopolskiej, uczestniczyli w nagraniach programów radiowych oraz telewizyjnych. W swojej karierze studio nagrało w roku 1995 kasetę „Erotyk z miastem w tle” oraz w 2005 roku wydano śpiewnik wraz z płytą z okazji 15-lecia działalności.
Podczas pracy animatorskiej w Centrum Edukacji Kulturalnej Dzieci i Młodzieży w Sandomierzu, Marek Sochacki był współautorem programu „Szkoła bez dzwonka”, której celem było stworzenie dzieciom możliwości profesjonalnej edukacji w dziedzinach paraartystycznych. Prowadził zajęcia z zakresu kultury żywego słowa, teatru, recytacji, muzyki i rytmiki.
Śpiewanie Sochackiego na festiwalach rozpoczęło się już podczas studiów polonistycznych na uniwersytecie w Krakowie w połowie lat 70. Na wszystkie muzyczne spotkania w których uczestniczył, zabierał swoich podopiecznych, wprowadzając ich w świat piosenki artystycznej i poezji śpiewanej. Najczęściej podopieczni wykonywali właśnie jego utwory, z którymi jako wykonawcy zdobywali czołowe miejsca. Festiwali i konkursów, na których Marek Sochacki wygrywał główne nagrody, było naprawdę wiele.
Życie festiwalowe to niewątpliwie jeden z ważniejszych aspektów życia, którym Marek Sochacki poświęcał dużo czasu. Z każdymi wyjazdami związani byli nowo poznani ludzie a także przyjaciele, ci sami od wielu lat, z którymi Marek Sochacki nigdy się nie rozstawał. Nie minęło dużo czasu, by Sochacki stał się osobistością rozpoznawalną w świecie piosenki artystycznej, w której zdobył uznanie głównie jako znakomity autor tekstów piosenek. Coraz to nowe konkursy działały niczym machina, która stanowiła motywację i potrzebę do tworzenia nowych piosenek.
Marek Sochacki jako autor widowisk teatralnych, musicali oraz spektakli, wniósł również duży wkład w rozwój Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki „Wygraj Sukces” pisząc około 100 tekstów piosenek dla dzieci i młodzieży. Dodatkowo jest współautorem piosenki w podręczniku do nauczania zintegrowanego I-III pod tytułem „Słoneczna Szkoła”. Jego teksty znajdują się również w podręczniku „Gra muzyka”, wydawnictwa Nowa Era, przeznaczonego do nauki muzyki dla gimnazjum. Był członkiem Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. Zajmował się również tworzeniem reklam radia Leliwa oraz pełnił rolę redaktora portalu internetowego isak.pl (ISAK Internetowy Serwis Autorów i Kompozytorów).
Zmarł nagle 29 sierpnia 2012 w Ostrowcu Świętokrzyskim.
Więcej życiorysu Marka Sochackiego:
- Dzieciństwo i czas studiów
- Działalność animatorska w Sandomierzu
- Inspiracje, zainteresowania Marka Sochackiego
- Życie festiwalowe
